ভিনচেণ্ট ভেন গ’গৰ সংগ্ৰাম | এক দুখৰ গল্প আৰু এক অনন্ত প্ৰেৰণা

আজিৰ দিনত ভিনচেণ্ট ভেন গ’গৰ নাম শুনিলে আমাৰ মনত আহে ৰঙীন, গভীৰ অনুভূতিপূর্ণ চিত্ৰসমূহ । The Starry Night, Sunflowers, আৰু Wheatfield with Crows আদি চিত্ৰসমূহে আজিও কোটি কোটি মানুহক আকৰ্ষিত কৰে। কিন্তু এই অপূৰ্ব শিল্পীজনে জীৱিত অৱস্থাত কেতিয়াও প্ৰসিদ্ধি বা সফলতা লাভ কৰা নাছিল। আজিৰ দিনত যিজন মহান শিল্পী হিচাপে পূজিত বা জনাজাত, তেওঁৰ জীৱন আছিল এক কঠোৰ সংগ্ৰাম । চমুকৈ কবলৈ গ'লে মানসিক যন্ত্রণা, কঠোৰ পৰীক্ষা আৰু সমাজৰ পৰা প্ৰত্যাখ্যানেৰে ভৰা । জানো আহক তেখেতৰ জীৱনৰ কিছু কঠিন অধ্যায় ।

১৮৫৩ চনৰ ৩০ মাৰ্চ তাৰিখে নেডাৰলেণ্ডৰ উত্তৰ ব্ৰাবাণ্টৰ মুখ্যতঃ কেথলিক প্ৰদেশৰ গ্ৰুট-জুণ্ডাৰ্টত ভিনচেণ্ট ৱিলেম ভেন গগৰ জন্ম হৈছিল। তেওঁ ডাচ সংস্কাৰিত গীৰ্জাৰ মন্ত্ৰী থিওডোৰাছ ভেন গগ (১৮২২-১৮৮৫) আৰু তেওঁৰ পত্নী আন্না কৰ্ণেলিয়া কাৰ্বেণ্টাছ (১৮১৯-১৯০৭)ৰ ডাঙৰ সন্তান আছিল। 
শিশু অৱস্থাৰ পৰা তেওঁ আছিল একেবাৰে সংবেদনশীল আৰু অকলশৰীয়া স্বভাৱৰ। আন ল’ৰা-ছোৱালীৰ দৰে খেলধুলাত মগ্ন নহৈ, তেওঁ প্ৰকৃতিৰ মাজত মগ্ন হৈ সময় কটায় ভাল পাইছিল। বতাহৰ শব্দ, ফুলৰ ৰঙ আৰু নানান প্ৰাকৃতিক মনোমোহা সৌন্দৰ্য বোৰে তেওঁক আপ্লুত কৰিছিল লগতে তেওঁ মানুহৰ চকুৰ অভিব্যক্তিক গভীৰভাৱে অনুভৱ আৰু অধ্যায়ন কৰিব পাৰিছিল। তেওঁৰ পিতৃ আছিল এটা গিৰ্জাৰ যাজক সেইবাবে ভিনচেণ্টকো আশা কৰা গৈছিল যে তেওঁ ভবিষ্যতে নিজৰ দেউতাকৰ পথতে যাব আৰু এজন ধৰ্মপুৰুষ হ’ব। কিন্তু সময় পাৰ হ'ল তেওঁ সেইপথ বাছনি নকৰিলে ধৰ্মীয় কাম-কাজত তেওঁৰ মন নবহিল। তেওঁ আন বিভিন্ন কাম-কাজত নিজকে নিয়োজিত কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিলে। প্ৰথমে তেওঁ এটা শিল্প ব্যৱসায়ী হিচাপে কাম কৰিলে, য’ত তেওঁ ইউৰোপৰ বিভিন্ন ঠাইত ঘূৰি ফুৰিব লগা হৈছিল। তাৰ পিছত তেওঁ এখন বিদ্যালয়ত শিক্ষক হিচাপে যোগদান কৰিলে পিছে তাতো  তেওঁৰ মন নবহিল। পিছলৈ তেওঁ ধৰ্ম প্ৰচাৰক হিচাপে দুৰ্দশাগ্ৰস্ত সকলৰ মাজত গৈ তেওঁলোকৰ হিতৰ বাবে কাম কৰিবলৈ ললে কিন্তু কোনো কামেই তেওঁৰ মনত স্বকীয় প্ৰভাৱ পেলাব নোৱাৰিলে। তেনে বোৰ কাৰণত তেওঁৰ জীৱন এটা সময়ত দিশহাৰা হৈ পৰে, কোনো কামে তেওঁক মানসিক শান্তি দিব পৰা নাছিল । তাৰ পাছত তেওঁ নিজক আৱিস্কাৰ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিলে আৰু তেওঁৰ এই চেষ্টাত উদ্গনি যোগায় কলাই বিশেষকৈ চিত্ৰকলা। লাহে লাহে কলাৰ মাজত তেওঁ নিজক বিচাৰি উলিয়াবলৈ সক্ষম হয়। আনুষ্ঠানিক শিক্ষা নথকা সত্ত্বেও, তেওঁ চিত্ৰশিল্পৰ প্ৰতি গভীৰ অনুৰাগী হৈ পৰিল আৰু তেতিয়াৰ পৰা তেওঁৰ এটি নতুন সংগ্ৰাম আৰম্ভ হ’ল—সেইটো হ'ল, এজন স্বশিক্ষিত শিল্পী হিচাপে নিজৰ চিনাকি সমাজৰ মাজত গঢ়ি তোলাৰ সংগ্ৰাম।

দুখ-দূৰ্গতিৰ মাজত শিল্পৰ সৃষ্টি :

যদিও ভিনচেণ্ট এ কলাক জীৱনৰ লক্ষ্য হিচাপে বাছি লৈছিল কিন্তু তাৰ পৰা তেওঁৰ কোনো ধৰণৰ উপাৰ্জন নাছিল। সেইবাবে তেওঁ বেছিভাগ সময় দৰিদ্ৰতাৰ মাজত জীৱন কটাবলগীয়া হৈছিল। তেওঁৰ সৰু ভাই থিঅ’ আছিল তেওঁৰ একমাত্ৰ ভৰসাৰ ঠাই। থিঅ’ এজন শিল্প ব্যৱসায়ী আছিল আৰু তেওঁ ভিনচেণ্টক ধন-সম্পত্তিৰ দিশৰ পৰা সহায় কৰিছিল অকল ধন-সম্পত্তি বুলিয়ে নহয় থিঅ'‌ই ভিনচেণ্টক সকলো কামতে সহায়, সমৰ্থন কৰিছিল। কিন্তু সেই সহায়ো ভিনচেণ্টৰ বাবে যথেষ্ট নাছিল। তৎসত্ত্বেও, ভিনচেণ্টৰ কলাৰ প্ৰতি উন্মাদনা দিনে-নিশাই বাঢ়ি গৈছিল যাৰ ফলস্বৰুপে ১৮৮৬ চনত তেওঁ পেৰিছলৈ গ’ল, য’ত তেওঁ ইম্প্ৰেচনিষ্ট শিল্পী ক্ল’দ ম’নে, এডগাৰ ডেগা, আৰু প’ল গ’গাঁক লগ পাইছিল। এই শিল্পীসকলৰ চিত্ৰৰ ৰং ৰ প্ৰয়োগে তেওঁৰ অৰ্থাৎ ভিনচেণ্টৰ শিল্পত কিছু নতুন ৰূপ আনে। কিন্তু তথাপিও তেওঁ সেই সময়ৰ সমাজৰ মূল শিল্পীগোটৰ পৰা বহুত পিছত আছিল কাৰণ তেওঁৰ তেতিয়া লৈ কোনো ধৰণৰ শিল্পী পৰিচয় নাছিল।

১৮৮৮ চনত তেওঁ ফ্ৰান্সৰ আৰ্লছ নামৰ এখন ঠাইলৈ গ’ল, য’ত তেওঁ নিজৰ এক সুকীয়া পৃথিৱী সাজি উলিয়াবলৈ চেষ্টা কৰিলে। তেওঁ তাত এটা ‘শিল্পীৰ অনুষ্ঠান’ স্থাপন কৰিবলৈ বিচাৰিছিল, তেওঁৰ উদ্দেশ্য আছিল য’ত বিভিন্ন শিল্পী আহি একেলগে কল্পনা আৰু সৃষ্টিশীলতাক বিকশিত কৰিব পাৰিব । কিন্তু তাতো তেওঁৰ সপোন ভাগে আৰু লগতে তেওঁৰ সঙ্গী প’ল গ’গাঁৰ লগত এটা গভীৰ মতভেদ হয় এই মতভেদৰ পিছত, ভিনচেণ্টৰ মানসিক অস্থিৰতা বৃদ্ধি পায় আৰু তাৰ মাজত তেওঁ এদিন অস্থিৰ হৈ নিজৰ কাণৰ বাওঁফালৰ এক অংশ কাটি পেলায়।

মানসিক সংগ্ৰাম আৰু জীৱনৰ শেষ দিনবোৰ:

এই ঘটনাৰ পিছত, তেওঁ মানসিক অৱস্থা গাঢ় অন্ধকাৰলৈ সোমাই পৰে। তেওঁক এখন মানসিক চিকিৎসালয়ত ভৰ্তি কৰোৱা হয়, য’ত তেওঁ নিজৰ সকলো দুখ-কষ্ট কলাৰ মাজেৰে উপস্থাপন কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে আৰু The Starry Night তেতিয়াৰ সময়তে অঁকা তেওঁৰ এখন বিশ্ববিখ্যাত ছবি, য’ত তেওঁৰ অস্থিৰ মনৰ প্ৰতিফলন দেখা যায়।

যদিওবা তেওঁ নিজক কলাৰ মাজতে ব্যস্ত ৰাখিছিল কিন্তু তথাপিও তেওঁৰ মানসিক অৱস্থা উন্নত নহ’ল। ১৮৯০ চনত, ৩৭ বছৰ বয়সত, ভিনচেণ্ট ভেন গ’গে এটা অতি কঠোৰ সিদ্ধান্ত লয় আৰু তেওঁ নিজৰ বুকুত গুলীয়াই আত্মহত্যা কৰে । মৃত্যুৰ ঠিক দুই দিনৰ পাছত, তেওঁৰ ভাতৃ থিঅ’ তেওঁৰ কাষত উপস্থিত হয় আৰু ভাতৃ হিচাপে তেওঁৰ যি কৰ্তব্য সেইখিনি কৰে ।

 মৃত্যুৰ সময়ত ভিনচেণ্টৰ শেষ শব্দ আছিল, "La tristesse durera toujours"—অর্থাৎ, "দুখ চিৰদিন থাকিব।"

মৃত্যুৰ পিছত বিশ্বৰ স্বীকৃতি:

আশ্চৰ্যজনকভাৱে, তেওঁ যিদিনা জীৱন ত্যাগ কৰিলে, সেই দিনটোত তেওঁ বিশ্বৰ বাবে এক অপৰিচিত শিল্পী আছিল। কিন্তু তেওঁৰ মৃত্যুৰ পাছতে, তেওঁৰ সৃষ্টি এক বিস্ফোৰণৰ দৰে কলা জগতত বিয়পি পৰিল। তেওঁৰ ভাই থিঅ’ আৰু তেওঁৰ ভগ্নী-বৌ জ’হান্না, ভিনচেণ্টৰ সৃষ্টি ৰাজি গোটেই বিশ্বৰ সম্মুখলৈ আগবাঢ়াই আনিলে আৰু তাত তেওঁলোক সফল হয়। বিশ্ব‌ই তেওঁৰ অৰ্থাৎ ভিনচেণ্ট ভেন গ’গৰ সৃষ্টি সমুহ অতি আদৰেৰে আকোঁৱালি লয় আৰু মৃত্যুৰ পিছত ভিনচেণ্ট ভেন গ’গ শিল্পী হিচাপে বিশ্বত স্বীকৃতি পায় আৰু জনাজাত হয়।

অলপতে বিক্ৰী হোৱা তেওঁৰ সেই একমাত্ৰ চিত্ৰ "The Red Vineyard"-চিত্ৰ খনৰ তুলনাত, আজি তেওঁৰ গোটেই শিল্পকৰ্ম বিলিয়ন ডলাৰত বিক্ৰী হয়। The Starry Night, Sunflowers, আৰু Café Terrace at Night দৰে সৃষ্টিসমুহে এতিয়াও বিশ্বৰ প্ৰতিজন শিল্পপ্ৰেমীৰ মনত এক গভীৰ অনুভৱৰ সৃষ্টি কৰে।

ভিনচেণ্ট ভেন গ’গৰ জীৱন আমাৰ বাবে এক গভীৰ পাঠ। তেওঁ দেখুৱাই গ’ল যে সমাজৰ প্ৰত্যাখ্যান, দুখ-কষ্ট আৰু বিপৰ্যয় বোৰে শিল্পৰ মাজত এক অনন্য সৌন্দৰ্য সৃষ্টি কৰিব পাৰে। তেওঁৰ দুখৰ কাহিনী, আজিও কোটি কোটি হৃদয়ত অনুপ্ৰেৰণা জগাই আহিছে।

তেওঁ জীৱিত অৱস্থাত প্ৰসিদ্ধি নাপালে হয়, কিন্তু মৃত্যুৰ পিছতো তেওঁ সমাজৰ মাজত অমৰ হৈ ৰ’ল, সেয়াই হয়তো তেওঁৰ জীৱনৰ আটাইতকৈ ডাঙৰ বিজয়।